Ο Δράκουλας των Καρπαθίων και η Αλήθεια πίσω από το Μύθο

Ο μύθος του Δράκουλα των Καρπαθίων γοήτευσε χιλιάδες ανθρώπους και μεταφέρθηκε στην έβδομη τέχνη δεκάδες φορές με πολλές μορφές, αλλά πάντα με τις ίδιες αδυναμίες: το αίμα, τις όμορφες αγαπημένες του και το σκοτάδι… ποια η αλήθεια;

 ΙΣΤΟΡΙKΑ:

 H Βλαχία (Wallachia) εκτείνεται στην σημερινή νότια Ρουμανία ανάμεσα στα 

Καρπάθια και τον Δούναβη. Η περιοχή συμπίπτει με τα ιστορικά εδάφη της Δακίας, μιας αρχαίας χώρας που κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους στις αρχές του 2ου αιώνα μΧ. Οι Δάκες μία άγρια γηγενής φυλή επέδραμαν κατά διαστήματα στην Βαλκανική μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός εξαπέλυσε το 101-102 και 105-106 μΧ δύο εκστρατείες εναντίον τους, γνωστές ως Δακικοί πόλεμοι.

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ: Ο διασημότερος Βλάχος της Ιστορίας
Ο πιο διάσημος Βλάχος της ιστορίας είναι ασφαλώς ο βοεβόδας της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες (Blad Tepes) ο επονομαζόμενος Ανασκωλοπιστής (Impaler) γνωστότερος και ως κόμης Δράκουλας. Το βιογραφικό του αποτελεί ιστορία τρόμου που όμοιά της δεν γράφηκε ποτέ. Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Sigishoara στα Καρπάθια.

Καταγόταν από τον ευγενή οίκο του Bessarab, θεμελιωτή του Βλαχικού κράτους. Ήταν γιος του προηγούμενου βοεβόδα Βλαντ Β΄ (VladII) και της πριγκίπισσας Σνεάζνα. Κληρονόμησε τον τίτλο του Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Λουξεμβούργο) Σιγκισμούνδο.
Σε ηλικία 13 ετών δόθηκε από τον πατέρα του μαζί με τον αδελφό του όμηρος στους Τούρκους ως εχέγγυο ειρήνης και υποταγής. Φημολογείται ότι στην διάρκεια της 4ετούς ομηρίας στην πόλη Εγκριγκόζ της Ανατολίας, ο αδελφός του Radu βιάσθηκε επανειλημμένα από τον Σουλτάνο Μουράτ Β.
Τα ταραγμένα παιδικά χρόνια διαμόρφωσαν έναν υπερδιεστραμμένο χαρακτήρα που όμοιός του δεν καταγράφηκε στα παγκόσμια χρονικά. Ο πατέρας του εκτελέσθηκε από τους Ούγγρους γεγονός που γιγάντωσε το μίσος του εναντίον κάθε αλλοδόξου. Ένας πρωτόγονος Μακιαβελισμός σημάδεψε την ιστορική του πορεία στα χρόνια που ακολούθησαν. Μια πορεία βαμμένη στο αίμα χιλιάδων αθώων. Έμβλημα του υπήρξε ο Δράκος κρεμασμένος από ένα σταυρό. Ο Βλάντ Γ΄ επονομάσθηκε Δράκουλας (Dracul) που σημαίνει γιος του Δράκου και κατά άλλη εκδοχή γιος του Διαβόλου. Το 1442 οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην Βλαχία και επέβαλαν καθεστώς ημιαυτονομίας. Δεν μπόρεσαν ποτέ να κατακτήσουν την μυστηριώδη αυτή χώρα στην οποία διαπράχθηκαν οι πιο φριχτές θηριωδίες της ανθρώπινης ιστορίας.
Ο Βλαντ στέφθηκε πρίγκιπας το 1456 στην πόλη Tirgoviste. Bασίλεψε δύο φορές ως βοεβόδας-ηγεμόνας της Βλαχίας στην περίοδο 1456-1462 και 1476 . Το ορμητήριό του βρισκόταν σε οχυρωμένους πύργους στις πόλεις Poienari και Sigishoara στα Καρπάθια. Οι Τούρκοι τον ονόμαζαν Καζιγκλού Μπέη. Πρώτο του μέλημα ήταν να εξοντώσει τους τοπικούς άρχοντες-Βογιάρους. Τους κάλεσε στον πύργο του για δήθεν διαβουλεύσεις. Την κατάλληλη στιγμή οι φρουροί εφόρμησαν στους προσκεκλημένους και τους έδεσαν χειροπόδαρα. Παλουκωμένοι στα Καρπάθια υπό το βλέμμα του Δράκουλα: Απεικόνιση του μαρτυρίου σε Γερμανικό χειρόγραφο του 15ου αι.
 

Ακολούθησε η φρικιαστική τελετουργία του ανασκολοπισμού. Καθισμένος στον θρόνο του ο Πρίγκηψ Βλαντ παρακολούθησε ασυγκίνητος το αποτρόπαιο θέαμα. Οι κραυγές των δυστυχισμένων που ένιωθαν τα σωθικά τους να ξεσκίζονται αντιβούϊζαν στο δάσος παγώνοντας το αίμα των χωρικών, μέχρι που ξεψύχησαν. Ανασκολοπισμός: Η χειρότερη μορφή βίαιου θανάτου που κατέγραψε η ιστορία.
Ο Βλάντ ήταν τώρα απόλυτος δυνάστης της Βλαχίας. Η πολεμική του δράση επεκτάθηκε και κατά των Ούγγρων στην Τρανσυλβανία, παλιά Ρωμαϊκή επαρχία στα βόρεια της Βλαχίας, το όνομα της οποίας σημαίνει χώρα πέρα από το δάσος. Αντίπαλοί του ήσαν ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουράτ ΙΙ (1421-1451), στην συνέχεια ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πορθητής (1451-1481) αλλά και ο Ούγγρος ηγεμόνας Janos Hunyadi. Το 1453, λίγο πριν ανέλθει στον θρόνο της Βλαχίας σημειώθηκε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους.
Ο Βλάντ Τσέπες πέρασε στον θρύλο σαν ένα υπερφυσικό πλάσμα, ένα τέρας των δασωμένων Καρπαθίων, ένας βρικόλακας που εξακολουθεί να ζει μέχρι και σήμερα τρεφόμενο με ανθρώπινο αίμα. Ιστορικές μαρτυρίες βεβαιώνουν ότι στην διάρκεια εκστρατείας το 1458 θανάτωσε με παλούκωμα 10.000 Τούρκους αιχμάλωτους και κολύμπησε στο αίμα τους. Πολύ περισσότερα ήταν τα αθώα θύματά του ανάμεσα στον γηγενή πληθυσμό της Βλαχίας και Τρανσυλβανίας.
 

Ανάλωσε την ζωή του σε αιματηρούς πολέμους αρχικά εναντίον των Ούγγρων και των Μολδαβών της Βεσσαραβίας και στην συνέχεια κατά των Οθωμανών. Διαβόητη υπήρξε η βαρβαρότητα που επέδειξε εναντίον των Γερμανών εποίκων της Τρανσυλβανίας. Το 1462 αιχμαλωτίσθηκε από τους Ούγγρους. Λέγεται πως περνούσε την ώρα του παλουκώνοντας ποντίκια και πουλιά. Το 1476 ανέκτησε τον θρόνο της Βλαχίας. Η ιστορία τον κατέγραψε ως τυραννικό δυνάστη και διεστραμμένο σαδιστή που ηδονιζόταν βλέποντας τα θύματά του να πεθαίνουν με φρικιαστικό τρόπο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να διατηρεί καλές σχέσεις με τον Πάπα Πίο Β΄. Σε κάποια φάση συγκρούσθηκε με τον ίδιο τον αδελφό του, πρίγκηπα Ραντού, που διεκδικούσε τον θρόνο της Βλαχίας με την υποστήριξη των Τούρκων.
Η διαδικασία του ανασκολοπισμού (impalement) την οποία επέβλεπε προσωπικά ήταν η εξής: Ένα λεπτό ξύλινο παλούκι αλειμμένο με λάδι εισέρχεται αργά στο κορμί του θύματος μέσω του πρωκτού ή του στομάχου. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο γρήγορος θάνατος από σοκ και ο καταδικασμένος υφίσταται ένα φριχτό μαρτύριο που κρατάει ώρες. Τα παλουκωμένα πτώματα αναρτώνται κατά μήκος των δρόμων και παραμένουν εκτεθειμένα για πολλές μέρες προκαλώντας ανείπωτο τρόμο στους οδοιπόρους.
Η εκτέλεση με παλούκωμα δεν αποτελεί επινόηση του βοεβόδα Βλαντ. 400 χρόνια νωρίτερα εφαρμοζόταν από τους Βυζαντινούς σαν μέσον παραδειγματικής τιμωρίας των εχθρών της αυτοκρατορίας κυρίως των Βουλγάρων. Το 1002 μΧ ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος εκτέλεσε με παλούκωμα τον Βούλγαρο στρατηγό Ντραξάν, στρατιωτικό διοικητή των Βοδενών (Εδεσσας). Φαίνεται πως οι Τούρκοι κληροδότησαν τον επαχθή αυτό τρόπο εκτέλεσης αν και τον εφάρμοσαν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Στις 8 Μαίου 1821 ο Ομερ Βρυώνης συνέτριψε σώμα επαναστατημένων Ελλήνων στην γέφυρα της Αλαμάνας κοντά στις Θερμοπύλες και διέταξε την εκτέλεση με σούβλισμα του Αθανάσιου Διάκου.

Το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ
Ο θάνατος του βοεβόδα Βλάντ Τσέπες υπήρξε εξ ίσου φρικιαστικός. Το 1476 ηγήθηκε επιδρομής εναντίον Τούρκων εποίκων στην νότια Βλαχία. Κάποια στιγμή ανέβηκε σε ένα λόφο για να επιθεωρήσει την σφαγή των αμάχων Μουσουλμάνων. Μερικοί στρατιώτες του τον πέρασαν κατά λάθος για εχθρό και εφόρμησαν εναντίον του. Ο Βλαντ δέχθηκε τον πρώτο λογχισμό αλλά δεν έπεσε.
Αντιστάθηκε λυσσασμένα εναντίον των στρατιωτών του και κατάφερε να σκοτώσει πέντε προτού σωριαστεί νεκρός. Οι υπόλοιποι μόλις αντιλήφθηκαν το μοιραίο λάθος σκόρπισαν στο δάσος. Οι χωρικοί βρήκαν το κατακρεουργημένο πτώμα του Βλαντ και το κρέμασαν στα τείχη του Βουκουρεστίου. Όταν σε λίγο κατέφθασαν οι Τούρκοι και πολιόρκησαν την πόλη, αντίκρισαν το μακάβριο λείψανο ψηλά στα τείχη και κυριεύθηκαν από πανικό. Λίγο αργότερα το πτώμα του Βλάντ παραδόθηκε στις Οθωμανικές Αρχές. Η είδηση του θανάτου διαδόθηκε αστραπιαία.
Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πορθητής πρόσταξε να του κόψουν το κεφάλι και να το στείλουν τρόπαιο στην πρωτεύουσα. Το κεφάλι του Βλαντ αφού αλατίστηκε για να μη βρομήσει, ταξίδεψε στην Ισταμπούλ όπου εκτέθηκε σε δημόσια θέα καρφωμένο σε ένα ξύλινο παλούκι. Ο Ανασκολοπιστής τόσων αθώων θυμάτων είχε ανασκολοπισθεί μεταθανάτια.
Ο τάφος του Blad Dracula διασώζεται σε ένα ερειπωμένο μοναστήρι στην νησίδα Σνάγκοβ κοντά στο Βουκουρέστι. Μόνο που είναι άδειος. Κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε το ακέφαλο πτώμα του αιμοβόρου βοεβόδα. Η τοποθεσία θεωρείται στοιχειωμένη και οι κάτοικοι της περιοχής που μαστίζεται από δεισιδαιμονίες πιστεύουν πως ο πρίγκιπας Βλάντ δεν πέθανε ποτέ και πλανιέται στα Καρπάθια αναζητώντας εκδίκηση.

Στην συνείδηση των απλών Ρουμάνων ο Βλαντ παραμένει ένας λαϊκός ήρωας που προέταξε τον σταυρό του Χριστού στην Ισλαμική επέλαση κατά της Χριστιανικής Ευρώπης