Συνεπής, δωρικός, πεισματάρης, στιβαρός. Μάγκας τελικά. Έτσι γεννήθηκε ο Δημήτρης Μητροπάνος, έτσι διένυσε τη ζωή του κι έτσι την έκλεισε σήμερα το πρωί, στα 64 του χρόνια, ακριβώς 15 ημέρες μετά τα 64α γενέθλιά του.
Ήταν ξαφνικός θάνατος; Όχι ακριβώς, αφού ήταν γνωστό ότι και πριν από το 2008, όταν υπεβλήθη σε μεταμόσχευση νεφρού, είχε δει καταπρόσωπο τον θάνατο. Βέβαια η επιτυχής έκβαση της εγχείρησης έκανε τότε και τον ίδιο και την οικογένειά του ν' αναθαρρήσουν, αλλά η ζωή του δεν ήταν πια η ίδια. Ακόμα και υπό προφύλαξη, όση τέλος πάντων μπορούσε να επιβάλλει κάποιος στον Μητροπάνο που δεν εννοούσε να απαρνηθεί τα τσιγάρα του, η υγεία του παρέμενε εύθραυστη. Τόσο ώστε αυτή τη φορά, να υποστεί μέσα σ' ένα 24ωρο πνευμονικό οίδημα και να καταλήξει.
Ήταν παρ' όλα αυτά ένας εντελώς ξαφνικός θάνατος, με αυτή τη σαρωτική, «ηλεκτρισμένη» αίσθηση τρομαχτικού κενού που αφήνουν πίσω τους τέτοιες ειδήσεις. Κι ύστερα την εποχή που η λαϊκή ψυχή βάλλεται, πώς να μην συνδυάσει κανείς την τραγικότητα της απώλειας αυτή τη στιγμή ενός ταγμένου εκφραστή της; Γιατί αυτό ήταν πρωτίστως ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ένας άνθρωπος χοϊκός, εμποτισμένος με το αυθεντικό λαϊκό ήθος. Μια φωνή βυζαντινοπρεπής, μονοκόμματη, ικανή να ανακινήσει μέσα και στον πιο αδιάφορο ακροατή της μια απολύτως γνήσια εικόνα Ελλάδας. Να γιατί θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς τον Μητροπάνο, τον τελευταίο της μεγάλης τετράδας των τραγουδιστών που ξεπερνώντας την καλλιτεχνική τους αποστολή, απευθύνθηκαν πρωτίστως στο πιο βαθύ κυτταρικό μας ένστικτο: Καζαντζίδης-Μπέλου-Μπιθικώτσης-Μητροπάνος.
Σε κανέναν τους δεν ταιριάζει αγιογραφία. Κι αυτό ήταν από τα πολύτιμα χαρακτηριστικά τους. Ούτε ο Δημήτρης Μητροπάνος θα σήκωνε αγιογραφία. Παρ' ότι έχαιρε της απόλυτης αποδοχής και αγάπης ενός κοινού ετερόκλητου -όχι μόνο των λαϊκών ανθρώπων, αλλά ακόμα και όσων θέλοντας να δηλώνουν αστοί και Ευρωπαίοι αναγνώριζαν στη φωνή του την προέλευσή τους- ο ίδιος δεν ακκιζόταν. Δεν άλλαζε τη συμπεριφορά του, δεν χαμογελούσε κατά παραγγελία, ούτε πόζαρε. Η καθημερινή του εικόνα ήταν αυτή που είχε και πάνω στη σκηνή: λιγομίλητος, ουσιαστικός, λακωνικός, λιττός, δωρικός. Το ίδιο κι όταν συναντούσε οποιονδήποτε: Πολιτικοί ή δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες ή διασημότητες του κοινωνικού μας βίου δεν αποσπούσαν από εκείνον περιττές αβροφροσύνες και ήξεραν πως ούτε κι εκείνος τις άντεχε.
Άλλωστε καμμία συνάφεια δεν τον έκανε να μασήσει τα λόγια του. Ό,τι είχε να πει, το έλεγε κι ακόμα καλύτερα το τραγουδούσε. Και με το ίδιο υγιές πείσμα, παρέμεινε πιστός και στις αριστερές ιδέες που κληρονόμησε απ' την οικογένειά του και στη νύχτα μέσα στην οποία γαλουχήθηκε: Ποτό, τσιγάρο, παρέα, τραγούδι, ζεϊμπέκικο βαρύ κι αντρικό, χωρίς περιττά τσαλίμια, ήταν το ήμισυ της ζωής του. Και το άλλο ήμισυ, η Βένια η σύντροφος του και οι δυο του κόρες.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1948, στην Αγία Μονή, μια συνοικία έξω απ΄τα Τρίκαλα. Ο ίδιος σe αυτοβιογραφική του συνέντευξη στο musicheaven, διηγιόταν: "Στο σπίτι ζούμε η μάνα, η αδελφή μου που είναι μεγαλύτερη και εγώ. Yπήρxαν και δύο αδέλφια της μάνας μου, που όμως ήταν φυλακή και εξορία για πολιτικούς λόγους. Tο '52 βγήκε ο ένας μπάρμπας μου από τη φυλακή. Ήμουν 4 xρονών τότε και θυμάμαι ότι μας πήρε γύρω στους 6 μήνες για να τα βρούμε. Eγώ δε δεxόμουν κανέναν στο σπίτι. Eίxα μάθει να' μαι εγώ ο αρxηγός, ο μόνος άντρας!"
Πηγήhttp://www.in2life.gr/culture/music/articles/224902/article.aspx?m=26
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου